با سلام و عرض تسلیت به خانواده اقتصاد کشاورزی ایران

بنده افتخار شاگردی استاد را در دوره کارشناسی و ارشد داشتم و آنچه از ایشان به یاد دارم بجز توان بالای علمی، مکارم اخلاقی ایشان بود. ادب، خوشرویی، بزرگواری و گذشت در مقابل خطاها و ناملایمات از خصوصیات استاد بود که در برخورد اول خود نمایی می کرد. خاطره زیر را هیچگاه فراموش نخواهم کرد و برای یادآوری استاد آن را برای شما به اشتراک می گذارم

سال 1373 همکلاسی داشتیم که بنابه دلایلی هیچ استادی حاضر به راهنمایی پایان نامه اش نبود وی توسط پرفسور کوپاهی راهنمایی و آماده دفاع گردید. در جلسه دفاع استاد داور ( که وی هم مرحوم شده است) از دانشجو انبوهی از سئوالات و ایرادات به حق و ناحق گرفت بنحوی که کلامی برای دفاع باقی نگذاشت. داور بدلایلی، قصد خرد کردن دانشجو را داشت زیرا بسیاری از ایرادات به صورت متداول در اغلب پایان نامه ها حتی در حال حاضر وجود دارد. در حالیکه در این موارد معمولا اساتید راهنما با مقصر جلوه دادن دانشجو از دفاع طفره می روند و در عین اینکه همه می دانستند ایرادات واقعا از دانشجو بوده و استاد راهنما کمترین نقش را نداشت؛ استاد با بزرگواری تمام این جمله را گفتند که برایم ماندگار شده است: "تمام ایرادات که مطرح فرمودید به بنده وارد است و اگر دانشجو خطایی را مرتکب می شود خطای من بوده است" با این جملات تمام آبروی علمی خود را به پای دانشجویی ریختند که از نظر تمام کسانی که وی را می شناختند مستحق کمترین کمک نبود. انصافا چند نفر ما چنین گذشت و شهامتی را داریم. روحش شاد و یادش گرامی باد